به نام حضرت دوست

در این تاپیک تاریخچه ای از ابتدایی ترین ورژن

مهمان عزیز شما حق دیدن لینک ها را ندارید برای استفاده از امکانات کامل انجمن عضو شوید

عضویت

تا ورژن آخر یعنی کیت کت قرار خواهیم داد


تا پایان آموزش صبور باشید...

منبع:

اولین نسخه اندروید:

عصر اندروید از 22 آکتبر سال 2008 شروع شد. زمانی که T-Moblie G1 در ایالات متحده راه اندازی و عرضه شد.

در آغاز خیلی از ویژگی هایی که ما بدون آن ها نمیتوانیم سر کنیم وجود نداشت به طور مثال: صفحه کلید مجزا ، قابلیت چندلمسی و برنامه های پرداختی و تعداد کمی از علائم تجاری ماندگار این پلتفرم

بر روی HTC G1 عرضه شدند اما پیدایش آن یک جا بود. تعدادی علایم تجاری ماندگار از آن پلتفرم در G1 های اولیه به خط منتاژ رسیدند.

پنجره اطلاع رسانی کشویی:

فکر کنید که این گوشی اولیه به وضوح بدون نقوص خاص خود بود.

تمامی جهان تصدیق می کردند که پنجره اطلاع رسانی روزی در اندروید تزریق میشود. وجود پنجره اطلاع رسانی در IOS سه سال قبل از این موضوع احساس میشد ،

راه اندازی یک طراحی موثر برای نمایش پیام ها و هشدار هایی که برای کاربران ، در آن زمانی که توسعه برنامه های موبایل در حال رشد بود. این راز در نوار اعلانات (استاتوس بار) منحصر به فرد G1 مخفی بود.

زمانی که نوار اعلانات به سمت پایین کشیده میشد تمام پیام و رویداد ها در لیست واحدی نمایش داده میشد : پیام های متنی ، صوتی ، آلارم و غیره ... این قابلیت اساسی تا به امروز نیز به حیات خود ادامه داده است

حتی در اندروید 4.0 اما بصورت اصلاح شده.

ویدجت های صفحه اصلی:

زمانی که شما می خواستید تغییرات پایداری را در اندروید ایجاد کنید.

این قابلیت متفاوت نه در IOS5 وجود داشت و نه در Winphone 7.5. این قابلیت پشتیبانی غنی سیستم عامل از ویدجت های روی صفحه اصلی بود.

گوگل از همان ابتدا نقشه بزرگی برای ویدجت های روی صفحه داشت ولی یک مشکل در آغاز ابتدا بود، توسعه دهندگان نمی توانستند ویدجت خود را بسازند!

برنامه جیمیل:

در آن زمان که G1 ساخته شده بود ، برنامه جی میل برای مدت زیادی از POP و IMAP برای یکپارچگی با برنامه های ایمیل تلفن همراه پشیبانی میکرد

اما مشکلی که وجود داشت این بود که هیچکدام از آن پروتکل ها برای پشتیبانی از ویژگی های منحصر به فرد برنامه جیمیل مناسب نبود مانند بایگانی کردن و برچسب کردن ایمیل ها

اما اندروید 1.0 این مشکل را با راه جدیدی حل نمود. ارسال و دریافت اطلاعات با جی میل بهترین تجربه تلفن همراه در بازار بود.

اندروید مارکت:

در حال حاظر تصور گوشی بدون اپ استور سخت میباشد اما زمانی که اندروید برای اولین بار عرضه شد ، دوره آغاز گسترش و انقلاب توسعه برنامه های موبایل بود.

در واقع مارکت اندروید در G1 های اولیه شباهت کمی به اندروید مارکت امروزی یعنی گوگل پلی داشت.

فقط تعدادی انگشت شماری برنامه در آن عرضه شده بود( تعداد برنامه که از یک اکوسیستم جدید انتظار میرفت). از لحاظ گستردگی برنامه خیلی غنی نبود ، گستردگی برنامه ها امکاناتی بود

که در طول چند نسخه بعد اضافه شده است. در عوض این مارکت دارای ردیفی از برنامه های گلچین شده توسط کاربر بود (بالای صفحه اصلی برنامه ها). مسئله مهم تر پشتیبانی از هر نوع سیستم پرداختی بود.

مشکلی که تا به حال حل نشده است.

قابل ذکر میباشد که گوگل رابط کاربری اندروید 1.0 را با کمک The Astonishing Tribe توسعه داد ،

یک شرکت سوئدی که مسئول آن بود ، سالها مشغول طراحی برخی از ویژگی های این رابط کاربری بود. اگر از نزدیک نگاه کنید

میتوانید ببینید که علامت شرکت The Astonishing Tribe در سمت چپ پلتفرم هک شده.ویدجت ساعت آنالوگ در اندروید 1.0 تا اندروید 2.2 مالمو خوانده میشد.

مالمو در قسمت کوچکی از قسمت پایینی از این ویدجت بصورت حروف خاکستری روشن دیده میشد در واقع تشکر و قدردانی از شرکت The Astonishing Tribe بود. مالمو محل استقرار این شرکت بود.

مدتی بعد این کمپانی توسط RIM برای طراحی رابط کاربری سیستم عمل BBX خریداری شد. بله نیازی به گفتن نیست رابطه بین گوگل و The Astonishing Tribe قطع شد.

Android 1.1

پلتفرم HIPTOP شرکت Danger را یادتان می آید ؟ پلتفرمی که در دستگاه های سری SIDEKICK متولد شد .

در آن سال ها این پلتفرم به روز رسانی OTA یا همان Over-Th-Air را به سختی به دست کاربران خود می رساند .

اولین ارتقای پلتفرم اندروید ، در ماه فوریه سال 2009 در دست کابران قرار گرفت ، یعنی دقیقا 3 ماه پس از عرضه ی دستگاه G1 . نسخه ی 1.1 اندروید ، نسخه ای انقلابی و هیجان انگیز نبود .

این نسخه بیشتر برای بر طرف سازی مشکلات نسخه ی قبلی عرضه شد .

البته ناگفته نماند که قابلیت خوبی که در این نسخه اضافه شد ، قابلیت به روز رسانی از طریق Over The Air بود که به روز رسانی دستگاه های کاربران را سریع تر و آسان تر می کرد .

در آن زمان ، این قابلیت فوق العاده به نظر می آمد و سایر پلتفرم ها در این بخش ضعف جدی داشتند .

( تصادفی نبود که پلتفرم HIPTOP شرکت Danger که در دستگاه های SIDEKICK متولد شد ، این قابلیت را در وسعت بسیار کمتر و البته بسیار سخت تر در دست کاربران قرار می داد .

Andy Rubin مرد شناخته شده ی اندروید ، قبلا شرکت Danger را تاسیس کرده بود . )

دسر ، سرو شده است : 1.5 Cupcake

اگر بخواهیم به گذشته نگاهی بیاندازیم ، جالب است که فکر کنیم ، گوگل کیبورد نرم افزاری خود را بدون مرتب سازی عرضه کند .

Android 1.5 که شاید بهتر است با اسم رمز خود یعنی Cupcake شناخته شود ، یکی از نسخه های مهم و انقلابی اندروید بود . اهمیت آن تنها به خاطر افزوده شدن برخی از قابلیت ها همانند پیشبینی کردن ورودی کاربر بیشتر نشد ،

بلکه به خاطر آن بود که این نسخه ، اولین نسخه ای بود که قرار داد جدید گوگل برای نام گذاری نسخه های اندروید را شامل بود ،

چیزی که پیش از این نسخه شاهد آن نبودیم . پیش از آن ، نام گذاری نسخه های مهم اندروید ، با استفاده از حرف الفبا صورت می گرفت .

جدا از برخی حروف همانند "X," که در نام آن ها می آمد ، ما انتظار داشتیم تا نام گذاری نسخه های بعدی ، همانند نسخه ی قبلی خود پیش برود . یعنی استفاده از ترتیب حروف الفبا !

در خیلی از جهات ، Cupcake آمده بود تا به اندروید بهبود های جدیدی ببخشید .

اکثر این بهبود ها در رابط کاربری صورت گرفت . البته اگر زیاد توجه نمی کردید و به دنبال آن نبودید ، برخی از این تغییرات غیر قابل مشاهده بود .

برای مثال ویجت استاندارد جستجوی گوگل که از گذشته تا به امروز بر روی صفحه اصلی اکثر کاربران اندروید قرار گرفته است شکل شفاف به خود گرفت .

همین طور App drawer با بافتی بسیار ظریف تر از نسخه ی قبلی خود در زیر آیکون ها قرار گرفت .

در هر صورت در شکل زیر می توانید ببینید که این تغییرات به ظرافت هرچه تمام تر صورت گرفته اند .

البته اگر شما در گذشته از اندروید 1.1 یا اندروید 1.5 استفاده می کردید ، شاید متوجه تغییر خاصی نشوید . جدای از این ها ، سایه دهی ها و نحوه ی چینش متن ها همیشه زیر تیغ جراحی گوگل بوده است !

اکثر کاربران G1 ممکن است که به سادگی از کنار بهبود های رابط کاربری خود گذشته باشند و آن هم تنها به دلیل آن است که گوگل قابلیت های جدیدتر و جالب تری را در این نسخه معرفی کرد

که البته بیشتر شایسته ی توجه کاربران بودند و در زندگی روزمره کاربرد زیادی داشتند . در زیر ، با برخی از آن ها آشنا خواهید شد :

صفحه کلید بر روی صفحه نمایش ( on-screen keyboard ) :


اگر بخواهیم به گذشته نگاهی بیاندازیم ، جالب است که فکر کنیم ، گوگل کیبورد نرم افزاری خود را بدون مرتب سازی عرضه کند . اما دقیقا همان چیزی بود که باید می شد !

صفحه کلید نرم افزاری گوگل ، دقیقا از نظر ظاهری همان چیزی بود که در کیبورد سخت افزاری دستگاه های اندرویدی شاهد آن بودیم .

یعنی استاندارد QWERTY و همه ی این ها باعث به اختراع چیزی شد :

اولین گوشی فقط لمسی در بازار با نام HTC Magic ، شروع پیوند گوگل با صفحه کلید نرم افزاری و پشتیبانی از آن ، باعث شد تا گوگل قدمی محکم و بزرگ بر دارد .

Google ابزار لازم را در اختیار توسعه دهندگان قرار می داد تا بتوانند صفحه کلید مورد علاقه ی خود را بسازند و علاوه بر آن این دقیقا همان چیزی بود که اندروید را در روز های اول از رقبای حتی امروزی خود نیز جدا می کرد .

امکانات بسیار آزاد متفاوت که سیستم عامل های IOS یا Windowsphone هیچ کدام همچین امتیاز هایی به توسعه دهندگان خود نمی دادند .

در زمان اندروید Cupcake ، پس از معرفی رسمی صفحه کلید نرم افزاری ،بسیاری بر این باور بودند که در دقت و سرعت خود نسبت به iOS واقعا ضعیف است که در نهایت ،

همه ی این ها باعث شد تا شرکت های بزرگی همچون HTC به سرعت شروع به توسعه دادن جایگزینی از این کیبورد ، برای دستگاه های خود کنند.

در واقع ، این موضوع تغییر کیبورد اولین شکل از تغییر پوسته ی اندروید بود که هم اکنون به حد اکثر خود رسیده است .

ویجت های قابل توسعه :

در حالی که اندروید 1.0 و اندروید 1.1 از لحاظ فنی ، به خودیه خود شامل ویجت هایی بودند ،

استفاده از قدرت واقعی آن ها ممکن نبود ، چون Google هنوز SDK ای برای آن عرضه نکرده بود ، انتخاب ویجت های بسیار محدود بود ، اما با تغییر که در اندروید 1.5 تا کنون صورت گرت ، این محدودیت رفع شد ،

و نتیجه ی آن ها این است که می بینیم بسیاری از برنامه ها چندین ویجت دارند !

این قدمی بزرگ برای اندروید به حساب می آمد و باعث می شد که اندروید انعطاف پذیر تر ، و صفحات اصلی آن قابل توسعه باشند و سر انجانم همین عنوان باعث شد که قابلیت بسیار خوب دیگری به سایر قابلیت های Cupcake افزوده شود .

بهبود های حافظه ClipBoard :

اندروید در همان زمان ، راه ناهموار و سختی را برای پشتیبانی کامل از Copy و Paste در پیش داشت .

اگرچه اندروید از همان روز اول نیز از این قابلیت پشتیبانی می کرد ، اما متاسفانه این قابلیت فقط محدود به لینک ها و ورودی های متن می شد .

این به این معنا بود که متن ها نمی توانستند از پنجره ی مرورگر یا Gmail کپی شود ! یعنی دقیقا 2 تا از پر استفاده ترین کاربرد های امروزه .

اگرچه پشتیبانی کامل حافظه ی Clipboard در نسخه ی های پیاپی اندروید به Gmail افزوده نشد ، اما مرورگر اندروید این شانس را داشت تا در نسخه 1.5 بتواند از پشتیبانی بهتری از Clipboard برخوردار شود

و به کاربر اجازه می داد تا یک متن ساده را از یک صفحه کپی کند .

فیلم برداری و مشاهده ی آن :

امروزه ، تصور گوشی هوشمندی بدون قابلیت فیلم برداری و یا مشاهده ی فیلم ها محال است !

اما این دقیقا وضعیتی است که خریداران دستگاه T-Mobile G1 در زمان خرید آن داشتند .

اندروید 1.5 آمد تا این مشکل را بر طرف سازد . رابط کاربری دوربین اندروید 1.5 همانند کیبورد نرم افزاری اندروید به یکی از بدترین قسمت های اندروید تبدیل شد که توهین بزرگی برای اندروید به حساب می آید .

اما همانند جایگزین سازی کیبورد اندروید توسط شرکت ها ، حالا این بار شرکت ها باز هم فکری به حال آن کردند تا بتوانند رابط کاربری بهبود یافته ی خود را بر روی آن قرار دهند

و پس از آن نوبت به افزوده شدن صحنه ها ، مود ها و گزینه ها و قابلیت هایی همانند "لمس برای فوکوس کردن" برای راحتی کار رسید .

و بسیاری دیگر :

به روز رسانی های دیگر که شامل :

عملیات های گروهی در Gmail ( پیش از آن نمی توانستید چند نامه را همزمان پاک سازی و یا آرشیو کنید ) ، افزوده شدن گزینه ی آپلود برای You-T*U*be و Pica*ssa ، دسترسی

به وضعیت کاربران Google Talk در همه جا همانند صفحه ی مخاطبان ، برنامه ی پیام رسانی و Gmail ( به نوعی یکسان سازی اطلاعات در برنامه های مختلف بود -

این قابلیت در اندروید 2.0 به شکل چشمگیری مورد توجه و توسعه قرار گرفت ) .

Android 1.6 Donut

هر چند این یک آپدیت بزرگ نسبت به کاپ کیک نبود؛اما اندروید 1.6 (Donut) هنوز هم افزایش 0.1 نسخه ی آن، یک معامله ی بزرگ به نظر میرسید...

این حرکت یکی دیگر از اصلاحات جزئی بصری در سراسر پلت فرم ساخته و اضافه شده است،تعداد انگشت شماری جدید و به روز شده، اما بسیاری از خبرها و تغییرات بزرگ در زیر کاپوت بود.

پشتیبانی از CDMA برای اولین بار در اندروید نسخه دونات بود!در واقع یعنی باز کردن درب ها به روی حامل بزرگ آمریکایی یعنی ورایزون و به طور طبیعی صد ها میلیون مشترک در سر تا سر آسیا!

اما شاید هیچ کدام از تغییرات زیر کاپوت،به عمیق بودن استقلال یافتن رزولوشن صفحه نمایش در این پلتفرم نبود!

دونات اولین نسخه از این پلتفرم است که قادر به اجرای اپ ها در نسبت ابعاد و رزولوشن های متفاوت بود؛یعنی گشوده شدن دری به روی تلفن های همراه که ابعاد 320x480 و جهت ایستاده از مشخصه های صفحه نمایش آن ها بود!

اگر امروزه شما به خط تولید کمپانی های همکار با اندروید توجه کنید؛موبایل های با صفحه نمایش QVGA, HVGA, WVGA, FWVGA, qHD را مشاهده میکنید

و شاید به همراه صفحه کلید QWERTY و یا هردو که این را در اندروید 1.6 دونات شاهد بودیم.دونات Search Box سریع را معرفی کرد!یک مفهوم همگانی در تلفن های همراه که به "جستجوی همگانی" معروف شد!

قبل از دونات،شما با فشردن کلید سرچ روی هوم اسکرین خود به جعبه ی جستوجوی گوگل هدایت میشدید که در آن قادر به تایپ هر چیز و جستجوی درباره آن موضوع میشدید ولی با پیشرفت های دونات،

شمامیتوانید در هر محلی از قبیل مخاطبان،برنامه ها و .... به جستجو بپردازید.همچنین دونات توابعی را در معرض توسعه دهندگان قرار میداد که آن ها اجازه ی جستجو در برنامه هایشان را نیز دارا شدند!

چه ویژگی های دیگری در اندروید 1.6 عرضه شد؟

طراحی مجدد اندروید مارکت؛با رنگ های سبز و سفید برای بیشتر کردن جلوه و طعم کار با یک دیوایس اندرویدی،

یک لیست دیگر در بالا که به افشای برنامه های تاپ و برتر رایگان و پولی میپرداخت و...رابط کاربری دوربین باز طراحی شده و ادغام بهتر با گالری و به طور قابل توجهی کاهش لگ های شاترو ..

با این که این تغییرات تحسین منتقدان را جلب نمیکرد،گوگل به کار خود ادامه میداد تا تغییراتی کوچک را در نسخه ی 2.3 عملی کند ؛گرچه کاربران معمولی این هارا نمیدیدند

چرا که تغییرات ایجاد شده در زیر پوسته های ایجاد شده ی کمپانی ها(لانچر ها) مخفی بودند.

Android 2.0/2.1 Eclair

"BIG"آیا توصیفی مناسب برای این نسخه است؟!

در اوایل ماه نوامبر سال 2009،حدود یک سال پس از معرفی G1،اندروید 2.0 جانشین نسخه 1.6 دونات شد!کلمه ی "بزرگ" را میتوان برای توصیف این امر انتخاب کرد!

این یک معامله ی بزرگ بود،وعده های بزرگ ساخته شده ،بر روی تلفن های بزرگ ارائه شده توسط حامل های بزرگ مستقر شدند!

تلفنی که از سری موفق ترین های تاریخ اندروید بود،موتورولا Droid که دارای این نسخه بود که به طور انحصاری توسط حامل معروف،ورایزون عرضه شد...چه چیزی این نسخه را تا این حد مهم کرده بود؟!

اساسی ترین تغییری که اندروید تا به آن موقع به خود دیده بود!هم از نظر بصری و هم معماری!البته،با صفحه نمایش بی سابقه ی 480x854 !این مشخصه ی مهم Droid را به قدرتمندترین تلفن اندرویدی جهان در آن زمان تبدیل نمود.

اما تمام پیچ و مهره های پلت فرم نیز تغییر های قابل توجهی کرده بودند و موفقیت خرده فروشان این دستگاه را به دنبال داشت،آن هم بیش از حد!

پشتیبانی از چندین اکانت:

برای اولین بار چند اکانت گوگل میتوانستند به دستگاه اضافه شوند،کار جداگانه و حساب های شخصی!

به عنوان مثال،امکان دسترسی به ایمیل و تماس ها هر کجا.پشتیبانی از حساب مبادله ای نیز پشتیبانی شد!

اکلیر همچنین ابزار و اسباب لازم خود را برای وصل خدمات به چارجوب حساب را که اجازه ی همگام شدن به صورت خودکار را میداد،داشت.

یکی دیگر از مزایای مهم این کار آن است که اطلاعات امکان به اشتراک گذاری بین حساب های شما را به طور خودکار با یک مخاطب روی تلفنتان را داشت.

یک فروشگاه توقفی برای همه ی اطلاعات فرد و آدرس شما.فیس*بوک آداپتور اولیه این قابلیت بود ، درواقع آن را در Droid حمل میشد اما گوگل اطلاعات ذخیره شده ی شما را با مخاطبان فیس*بوکتان همگام سازی میکرد!

ناوبری گوگل مپ:

این مورد یکی از اوامر بزرگی بود که تا کنون تاثیرهایی مهم داشته است که در اندروید 2.0 منتشر شد!نقشه های گوگل یک محصول کاملا رایگان بود که با استفاده از نقشه های ناوبری خود گوگل به شما راهنمایی میداد

و همچنین قابلیت هایی نظیر پیدا کردن نمونه ی داخل اتومبیل:که یک دیدگاه سه بعدی جلو،راهنمایی صوتی به همراه نام خیابان ها و کوچه ها و اطالاعات ترافیک را شامل میشد!

با توجه به این که رانندگان قبلا لازم بود مقدار قابل توجهی پول را ماهانه پرداخت کنند،برنامه به نوبه خود یک واحد ناوبری اختصاص داده بود که انتخاب میشد،حرکت گوگل مخل بود.

نسخه های اولیه به هر حال معایبی داشته اند که هنوز هم جایگزین کاملا جذابی را برایشان ساخته اند،آنها نیاز به اینترنت به طور مداوم داشته اند به عنوان مثال؛حافظه کافی برای اجرا نبود و سیستم مجبور به بستن برنامه میشد...

تماس سریع:

فقط در نسخه کاپ کیک کانتکت های گوگل تاک در سراسر بستر های نرم افزرای اضافه شده بود،

اکلیر یک نوار تماس سریع را اضافه کرد که بالغ بر یک ابزار پاپ آپ که شما میتوانید به تعامل با مخاطبین با روش های مختلف ایمیل،متن،تلفن و هر جا که در پلتفرم تصویر مخاطب ظاهر شد میتوانید آن را نگه داشته

بفشارید و آن را به جلو ببرید که ردیفی از آیکون های منظم را برایتان ایجاد میکرد.نوار از ابتدا برای توسعه طراحی شده بود که در آن انواع مختلف از اطلاعات را میتوانستید هماهنگ کنید؛

دسته های تو*ییتر که به عنوان مثال به آن اضافه شده است.

بهبود صفحه کلید نرم افزاری:

همانند G1،دروید نیز به همراه یک صفحه کلید کیوورتی فیزیکی طراحی شده بود

اما گوگل هنوز هم از صفحه کلید مجازی برای برخی فرصت ها اجازه استفاده میداد!اگر چه هنوز هم لمس چندگانه در همه جای پلتفرم پشتیبانی نمیشد.

اکلیر مولتی تاچ را برای شناسایی ضربه های ثانویه در هنگام تایپ با سرعت زیاد استفاده کرده بود که میتوانست دقت را برای تایپیست های پر سرعت افزایش دهد.

مرورگر بازنگری شده:

همانطور که قبلا ذکر شد،مرورگر اکلیر هنوز هم قابلیت پشتیبانی از چند لمس همزمان برای زوم در مرورگری را دارا نیست اما راه های حیاتی دیگری پیشرفته شده اند.

با توجه به اینکه اندروید 2.0 برای اولین بار بر روی دیوایسی با صفحه نمایش وسیع WVGA معرفی شد،آنچه مهم است این است که مرورگری با دید و کار بهتر به نمایش سایت های دسکتاپ بپردازد و بهینه شده باشد.

به این منظور گوگل پشتیبانی HTML5 را اضافه کرد البته تنها در حالت تمام صفحه کار میکرد.همچنین این اولین بار است که مرورگر اندروید یک نوار آدرس مناسب به تقلید از طراحی نوار جستجوی گوگل کروم را دارد.

و برای کمک به کاهش احساس نیاز به چند لمسی،نسخه جدید با قابلیت زوم با دو بار ضربه را به جای استفاده از دکمه ها را اضافه کرده بود.تغییراتی بی شماری در بحث صفحه نمایش در اندروید اکلیر ایجاد شده بود.

گوگل به گرم کردن رابط کاربری در این نسخه ادامه داده بود به طوری کلی تغییرات منسجم در نسخه 2.0 با طراحی ویجت ها و آیکون ها دروضوح دستگاه دروید به خوبی احساس میشد.

اندروید 2.0 اساسا یک گرگ تنها بود،در خارج از دروید تقریبا هر گوشی در هنگام راه اندازی و معرفی و عرضه با اندروید 2.1 همراه بودند که در آن کمی بیشتر به رفع باگ ها و اضافه شدن چند قابلیت در API پرداخته شده بود.

آیا این یک نسخه ی بزرگ نبود؟گوگل در هر دو نسخه ی 2.0 و 2.1 از همان نام Eclair استفاده کرده بود اما در هر حال دو ویژگی شایان به ذکر در اندروید 2.1 وجود داشت:

تصاویر پس زمینه ی زنده:

یکی از ویژگی های دیگر اندروید،تصاویر پس زمینه زنده است که برای اولین بار در اندروید 2.1 ساخته وحضور داشت...

مفهوم کلی آن ساده است:به جای استفاده از یک تصویر ثابت پس زمینه،صفحه نمایش به یک برنامه واقعی تبدیل میشود که میتوانید متحرک باشد و با کاربر تعامل برقرار کند.

گوگل هنگامی که تصویر پس زمینه نقشه خود را به عنوان لایو والپیپر انتخاب کرد قدرتش را نشان داد.همچنین در تخلیه باتری نقش کمی نداشت و حرف بزرگی بود.

گفتار به نوشتار:

گوگل قدرت تبدیل نوشتار به گفتار TTS را در چارچوب توسعه برای توسعه دهندگان در دونات قرار داده بود و حالا ان قابلیت از طرف دیگر قابل اجرا بود یعنی کاربران میتوانند به جای نوشتن در تلفن به روش سنتی،

با گفتار خود برای جایگزینی نوشتار استفاده کنند.به منظور تسهیل در اندروید 2.1 کلید کاما در صفحه کلید جایگزین شده بود که با ضربه به آن،صحبت میکردید و متن شما را با دیکته صحیح آن دریافت میکرد.

اپل نیز یک ویژگی شبیه را در کیبورد آی او اس 5 افزوده بود.

لاک اسکرین جدید:

اندروید 2.0 شامل یک قفل صفحه نمایش جدید بود که با کشیدن صفحه به سمتی برای باز کردن و به سمتی دیگر برای قطع صدا های تلفن استفاده میشد.

اما بار دوم در 2.1 بهینه سازی شده بود و گوگل از یک منحنی به جای خط صاف به این منظور استفاده کرد.

گرچه این یک آپدیت بزرگ نبود؛ولی یک تغییر استراتژیک برای گوگل بود!

گوگل تصمیم گرفت تا کار به طور مستقیم با HTC را برای پرچمداران خاص خود شروع کند .

اندروید 2.1 با تغییرات کم خود در دستگاه ساخت اچ تی سی با نام Nexus One ساخته و عرضه شد!

اولین و باریک ترین دیوایس با اولین پردازنده ی 1 گیگاهرتزی ساخت شرکت کوالکام در بازار و صفحه نمایشAMOLED پیشرفته با وضوح WVGA.

این ها نکسوس وان را به عنوان بهترین و جلوترین دیوایس در زمان خود تبدیل کرد.گوگل اول این راه را با اندروید 2.0 در موتورولا دروید آغاز کرده بود.

گوگل و موتورولا با هم در توسعه تلفن کار کرده بودند و برای همین دروید پیش از همه طعم Eclair را چشید اما آن خیلی هم خالص نبود چرا که توییک هایی در رابط کاربری آن ایجاد شده بود

و گوگل هیچ وقت دروید رابه طور مستقیم به کاربران به فروش نرساند؛ که این کار با عرضه ی Nexus One تغییر کرد!

2.2 Froyo

گوگل چه چیزی را می خواست در Froyo نشان دهد ؟ معلوم است فراوانی و گسترش !


اندروید 2.2 در اواسط سال 2010 میلادی عرضه شده بود و در آن زمان برنامه گوگل برای دستگاه های نکسوسی اش کاملا مشخص شده بود . Nexus One زود تر از سایر دستگاه ها مزه ی این دسر جدید را چشید .

گوگل چه چیزی را می خواست در اندروید Froyo نشان دهد ؟ معلوم است ! فراوانی و گسترش !

در همان لحظات اول روشن شدن صفحه نمایش ، صفحه اصلیه از نو طراحی شده ی آن کاملا مشخص بود .

3 پنل اصلی صفحه نمایش که از اندروید 1.0 تا قبل از Froyo با آن دست و پنجه نرم می کردیم ،

حالا جای خود را به پنج پنل دیگر ، همراه با گروه جدید از میانبر های اختصاصی و نیمه شفاف در پایین صفحه که برای دسترسی به App Luncher ، مرورگر وب و Phone طراحی شده بودند ، دادند .

به علاوه ، نقطه های دو طرف میانبر ها به کاربر نشان می داد که در حال حاظر کدام یک از پنل ها را مشاهده می کنند .

می توان گفت این کار گوگل ، نوعی بازی کردن برای عقب نیفتادن از حریف است ! چون تمام این قابلیت ها را قبلا پوسته های شخصی همانند HTC Sense به کاربر ارائه می دادند .

یکی دیگر از ویژگی های Froyo گالری از نو طراحی شده ی آن بود .

این گالری شروعی برای ورود گوگل به دنیای 3D حساب می شد . تکان دادن گوشی باعث می شد که تصاویر تکان بخورند و علاوه بر آن انیمیشن های فوق العاده با کیفیتی در زمان رفتن به گالری ها و تصاویر وجود داشت .

در واقع این برنامه تنها منحصر به یک زمان مشخص بود ، نه نشانه ای از مسیری که قرار بود اندروید به عنوان یک پلتفرم طی کند .

ویژگی بزرگ دیگری که به این نسخه از اندروید اضافه شد ، پشتیبانی از Mobile Hotspot بود ( که البته حامل های بسیار زیادی این قابلیت را غیر فعال می کردند و یا با گرفتن مبلغی اضافی اجازه استفاده از این قابلیت را می دادند ) ،

به علاوه یکی از مشکلاتی که همراه همیشگی اندروید تا آن روز بود ، یعنی مشکل Copy / Paste در برنامه ی Gmail ، برطرف شد . به علاوه گوگل قابلیت قفل صفحه از طریق Password یا PIN را اضافه کرد .

بالاخره بسیاری از کاربران خواهان امنیت بیشتر نسبت به استفاده از Pattern بودند و این حق را داشتند .

در کل ، تقریبا زمان معرفی Android 2.2 بود که مشخص شد گوگل با تمام قدرت می خواهد اندروید را به محیط سازمانی بیاورد ، جایی که شرکت BlackBerry قلعه ی محکمی را برای خود ساخته بود .


2.3 Gingerbread

حدودا پس از گذشت 6 ماه از عرضه Froyo بر روی Nexus One ، گوگل باز هم به میدان رقابت بازگشت و می خواست دستگاه جدید از سری Nexus معرفی کند تا بتواند عرضه و پشتیبانی رسمی از اندروید 2.3 را آغاز کند .

این بار ، شرکت کره ای سامسونگ از طرف گوگل انتخاب شد تا Nexus S را تولید کند . نام این دستگاه می تواند از موفقیت گسترده ی سری Galaxy S گرفته شده باشد ! اگرچه این گوشی نسبت به Nexus One پیشرفته تر نبود ،

تا حد زیادی به لطف صفحه نمایش خمیده ی جدید و یک پوسته ی تمام مشکی براق ، هر دو گوشی از نظر ظاهری نیز زیاد با یک دیگر تفاوتی نداشتند .

تا قبل از Nexus S یک گوی باعث می شد تا صفحه را جابه جایی کنیم ، اما قبل از آن به نظر می رسید که دیگر گوگل آماده ی خدا حافظی با جا به جایی سخت افزاری در رابط کاربری است .

برای Andy Rubin ، قضاوت کردن برای انتقال صفحات کاری دشوار است چراکه گوی ها در طراحی دستگاه های Danger که Andy Rubin آن را ساخته بود ، قابلیت تحرک داشت و او آن را به دستگاه G1 آورد .

Gingerbread در بسیاری از جهات ، یک انتشار Minor یا همان کوچک به شما می رفت . اما همین تغییرات کوچک روی هم جمع شدند و بهبود های زیادی را برای پلتفرم به همراه آوردند .

برای مثال ، این نسخه قابل توجه ترین تغییر پوسته را پس از Eclair به همراه داشت . ویجت های پیش فرض گوشی ، تازه شدند ( همانند ساعت آنالوگ "Malmo" ) ، اجزای رابط کاربری در صفحه اصلی رنگ سبز به خود گرفتند و نوار وضعیت

برعکس شد ! به این معنا که رنگ پیش زمینه از سفید به مشکی تغییر کرد و نوشته ها از سیاه به رنگ سفید تغییر رنگ دادند .

همین تغییر به ظاهر ناچیز ، اثر بسیار بزرگی را بر روی ظاهر پلتفرم گذاشت .

پلتفرم جمع و جور تر و مدرن تر از قبل به ظاهر می رسید اما در واقع شاید گوگل این کار را انجام داد تا هم مصرف باطری را کم کند و هم افکت ها بهتر بر روی صفحه نمایش های AMOLED به چشم بیایند .

Google با عرضه ی Gingerbread می خواست تا در بازار بازی های موبایل پا بگیرد !

اندروید 2.3همچنین ، شامل یک سری از ترکیب های خوب از کارایی های جدید بود :

کنترل بیشتر بر روی Copy و Paste :

همان طور که در قبل نیز به آن اشاره کردیم ، یکی از بزرگترین مشکلات اندروید که همیشه با آن دست و پنجه نرم می کرد ،

مشکل در مدیریت حافظه Clipboard بود . تا جایی که پس از عرضه ی نسخه 3.0 سیستم عامل iOS توسط Apple در اواسط سال 2009 ، اندروید از iOS فاصله بسیار زیادی گرفته بود .

نسخه ی 3 سیستم عامل iOS دارای مدیریت فوق العاده از کنترل برجسته سازی کاراکتر به کاراکتر با استفاده از ذره بین برای آسان ساختن کار با نشانه گر با یک انگشت بود .

اندروید اصلی فقط این امکان را به کاربر می داد تا کل متن یک جعبه متن یا همان Text box را کپی کند که در اکثر اوقات ، آن چیزی نبود که کاربر می خواست .

Gingerbread این مشکل را با افزودن قابلیت بر جسته سازی کلمه به کلمه همراه با قابلیت تعیین پایان یا شروع انتخاب با دو دکمه ی نرم افزاری حل کرد .

همانند بهبود هایی در صفحه اصلی که در Froyo انجام شد ، این قسمت یکی دیگر از قسمت هایی بود که گوگل آن را کامل کرد تا از سایر رقبایش عقب نیفتد .

باز هم شرکت مشهور HTC این قابلیت را به دستگاه های خود از پیش ، افزوده بود !

صفحه کلید بهبود یافته :

گوگل بار دیگر صفحه کلیدش را با عرضه ی اندروید 2.3 ارتقا داد و بهبود هایی به همراه آورد .

این بار بهبود ها کاملا مشهود بود . طراحی و رنگ بندی کلید ها به طور واضحی تغییر کرده بود . این تغییر برای اولین بار بود که پس از معرفی صفحه کلید نرم افزاری در Cupcake انجام شد .

لمس چندگانه نیز بهبود یافته بود و به کاربر این اجازه را می داد تا با لمس چندین کلید به سمبل و نشانه ی مورد نظر خود در صفحه کلید ، به سرعت دسترسی پیدا کند .

ابزار بهتر برای باطری و مدیریت برنامه ها :

اندروید از ابتدا دستور داشت تا در پشتیبانی از چند وظیفه ای یا همان Multi Tasking موثر و کار آمد باشد . با اجازه دادن به نرم افزار های پس زمینه که به طور آزادانه فعالیت می کردند همیشه بر روی مصرف باطری

اثر به سزایی می گذاشتند ، مخصوصا زمانی که کاربر می خواست یک برنامه ی ضعیف طراحی شده را اجرا کند . Gingerbread به کمک آمد تا این مشکل را با یک سری برنامه ی به هم پیوست و گرافیکی همراه با نمودار حل کند .

این برنامه به کاربر می فهماند که هر یک از نرم افزار ها به چه میزانی از باطری گوشی شما استفاده می کنند و درنتیجه کاربر می توانست با حذف برخی برنامه های نه چندان مهم یا تغییر در مصرف آن ها ،

مدیریت بهتری بر روی باطری خود داشته باشد .

پشتیبانی از دوربین جلو :


Gingerbread با قابلیت پشتیبانی از چند دوربین ، در یک دستگاه ، توانست ویژگی های جدید همچون گفتگوی ویدئویی را نسبت به پیش معنا دار تر کند .

اگرچه Google بر روی گوشی Nexus S دوین جلویی را پیش بینی کرده بود ، اما در اوایل عرضه این دستگاه ، با دوربین جلوی آن ، فقط می توانستید با آن از خودتان عکس بگیرید.


ویژگی های جدید دیگری در Gingerbread که بیشتر توسعه دهندگان را هدف قرار داده بود :

پشتیبانی از NFC بود که از طریق یک آنتن مخصوص که به کاور باطری Nexus S متصل شده بود آن را به طور رسمی برای اولین بار به دنیای اندروید آورد .

با گذشت ماه های زیادی از پیدایش آن ، هنوز هم گذاشتن نام " قابلیت نو ظهور " برای NFC بسیار کم بود .

شما می توانستید علائم Google Places را در برخی از شهر ها اسکن کنید تا آدرس هایی را با اطلاعات بیشتری از موقعیت مورد نظر جمع آوری کنید .

برای مثال می توان گفت چیزی شبیه به QR Code ها . بعدها گوگل در نسخه ای از گوشی Nexus S که ویژه حامل Sprint بود ،

قابلیت Google Wallet را اضافه کرد که در نوع خود یک نوع ابتکار بزرگ در پرداخت از طریق موبایل به حساب می آمد .

علاوه بر این Google از عرضه ی Gingerbread به عنوان یک فرصت برای پا گرفتن در بازار بازی های موبایلی استفاده کرد ، جایی که از iOS به طور قابل توجهی عقب افتاده بود .

نسخه ی جدید به توسعه دهندگان اجازه ی دسترسی در سطح پایین به صدا ، کنترل های دستگاه ، گرافیک و حافظه ذخیره سازی می داد که آن ها می توانستند با

استفاده از آن کد های محلی به مراتب سریع تری را بنویسند . علاوه بر این ، کلیدی برای ورود اندروید به دنیای ساختن بازی های 3 بعدی فوق العاده گرافیکی و بسیار غنی محسوب می شد که تا آن زمان ، اندروید فاقد این ویژگی بود .

Honeycomb 3.X

کمترین چیزی که می توان در مورد HonyComb گفت این است : یک چیز عجیب و غریب ! - گرایش گوگل برای شارژ کردن مسیری که به طرف تسلط بر روی بازار گوشی های هوشمند بود

کمترین چیزی که می توان در مورد HonyComb گفت این است : یک چیز عجیب و غریب ! - گرایش گوگل برای شارژ کردن مسیری به طرف تسلط بر روی بازار گوشی های هوشمند - در واقع Gingerbread هیچ وقت برای گوشی های هوشمند

طراحی نشده بود. به جای آن گوگل به سمت موتورولا رفت ( شرکتی که با آن کار کرده بود تا اندروید ۲.۰ انحصاری را بر روی دستگاه Droid عرضه کند ) تا دستگاهی را همانند سری Nexus با اندروید ۳.۰ اصلی و بدون تغییر عرضه کند ،

که البته در این نسخه هدفشان انحصارا بر روی تبلت ها بود و آن دستگاه چیزی نبود جز Xoom .

اگرچه Honeycomb هیچ وقت نتوانست بازار را همان طور که گوگل می خواهد به طرف خود جذب کند اما اندروید ۳.۰ از پایه دوباره طراحی شده بود که البته در اندروید ۴.۰ این طراحی با کمی تغییرات پیاده سازی شد .

مهاجرت از اصلی سبز به رنگ آبی :

رنگ سبز بوده و هست و به احتمال خیلی زیاد تا ابد با اندروید خواهد بود . لوگوی اندروید سبز روشن است و البته وب سایت رسمی اندروید گوگل نیز مزین به رنگ سبز است .

اگرچه هنگام عرضه ی Honeycomb نقش رنگ سبز کمتر شد . به جای آن رنگ آبی در نشان دهنده ی باطری ، سیگنال ، ویجت ساعت و بسیاری دیگر از قسمت های این سیستم عامل جایگزین شده است .

صفحه ی اصلی دوباره طراحی شده همراه با تغییر مکان ویجت ها :

به جای اینکه ویجت های صفحه اصلی را ازیک لیست انتخاب کنیم ، Honeycomb با یک محیط بسیار کاربر پسندتر از نسخه های قبل ، ابتدا پیش نمایشی از ویجت ها را به کاربر نشان می داد و زمانی که آن ویجت را انتخاب می کردید ،

می توانستید آن را در هر یک از پنج پنل اصلی قرار دهید که هر 5 پنل به طور همزمان در حالت Zoom-Out نشان داده می شدند .

اگرچه اندروید همیشه از یک جدول بندی برای ویجت ها و قرار گیری آیکون ها در روی صفحه نمایش استفاده کرده است اما Honeycomb آن را به شکل بهتری به کاربر القا می کند .

در زیر پیشنمایش هر یک از ویجت ها می توانید دقیقا ببینید که آن ویجت چه مقدار از جدول بندی صفحه نمایش را اشغال می کند .

اندروید 3.0 پیشنمایشی از طراحی مجدد و البته اساسی رابط کاربری پلتفرم اندروید بود .


مرگ دکمه های فیزیکی :

در اندروید Honeycomb همانند گذشته دیگر نیازی به دکمه های اختصاصی برای Back ، Home ، Menu و Search نبود .

به جای آن دکمه های Back و Home تبدیل به دکمه های مجازی شدند و نوار سیستمی جدید را در پایین صفحه نمایش اشغال کردند .

به خاطر اینکه این دکمه ها مجازی بودند ، سیستم عامل انعطاف پذیری جدید را برای نمایش ، مخفی کردن و یا تغییر آن ها در زمان های مختلف به نمایش می گذاشت

و همچنین برای سازندگان سخت افزار به این معنا بود که حذف دکمه های سخت افزاری به معنای کم تر شدن حاشیه ی دستگاه ها می باشد .

چند وظیفه ای یا همان Multi tasking بهبود یافته :

با سرچشمه گرفتن از WebOS ( به یاد داشته باشید که Matias Duarte معلم طراح webOS ، در زمان عرضه ی Honycomb به استخدام گوگل در آمد ) یک دکمه ی مجازی Recent Apps به پایین صفحه اضافه شد

که لیستی از برنامه های جاری را به ما نشان می داد و مهم تر این که ، برای هر برنامه ی جاری ، یک Screen Shot از برنامه ی اجرا شده ی قبلی نیز به ما نشان داده می شد .

در Gingerbread و قبل از آن با فشار دادن طولانیه دکمه ی Home می توانستیم به Recent apps دسترسی داشته باشیم ( چیزی که کاربران به ندرت استفاده می کردند ) و تنها فقط می توانستید یک آیکون از آن آن را ببینید ،

نه یک تصویر کمکی کوچک !


یک نمونه ی جدید برای لایه ی برنامه ها :

Honeycombاصطلاح جدیدی را به نام action bar وارد دنیای اندروید کرد .

یک نوار دائم قرار گرفته در بالای هر برنامه که توسعه دهندان می توانستند از آن استفاده کنند تا گزینه های اغلب - قابل دسترسی ، منو های متن ها و ... را نشان دهند .

می توان گفت که یک نوار وضعیت اختصاصی برای هر برنامه کاربردی به طور جدا گانه بود . به علاوه Honeycomb پشتیبانی برای لایه های چند ستونه برای برنامه ها را معرفی کرد .

اندروید 3.1 و 3.2 در درجه اول نسخه های در دست تعمیر و نگهداری بودند ( از این رو هنوز هم نام Honeycomb برای آن ها حفظ شد ) ،

اما آن ها چندین ویژگی مهم داشتند که بر روی اکثر تبلت های اندرویدی با نسخه 3.0 در بازار قرار گرفتند . 3.1 پشتیبانی از ویجت ها با قابلیت تغییر اندازه با استفاده از گیره هایی که در هنگام فشردن و نگاه داشتن آن ویجت ظاهر می شد ،

اضافه کرد . البته پوسته های شخصی دیگر پیش از اینکه گوگل به فکر بیفتد از این قابلیت پشتیبانی می کرد ، اما اندروید 3.1 این قابلیت را ، درون هسته ی پلتفرم جا سازی کرد .

اندروید 4.0 ساندویچ بستنی (Ice Cream Sandwich):

اندروید 4.0 بدون شک دارای بیشترین تغییرات اندروید تا به امروز بوده است.

عاملی که منجر به جریان انتشار اندروید 4.0 بر روی گلکسی نکسوس میشود به برنامه ریزی های گوگل برای سری بعدی نکسوس بر میگردد و برنامه ریزی برای سری بعدی نکسوس دومین همکاری با سامسونگ بود.

اولین همکاری به زمانی برمیگردد که سامسونگ نکسوس اس را برای راه اندازی نسخه نان زنجبیلی اندروید آماده کرده بود.

اندروید 4.0 بدون شک دارای بیشترین تغییرات اندروید تا به امروز بوده است اما خیلی از ویژگی ها و عناصر طراحی نسخه 4.0 اندروید برای اولین بار در نسخه 3.0 اندروید (کندوی عسل) استفاده شده بود

از جمله دکمه های مجازی ، مهاجرت رنگ اصلی از سبز به آبی ، بهبود پشیبانی از ویدجت ها ، قابلیت چند وظیفگی یا مولتی تسکینگ و نمونه جدیدی برای لایه برنامه ها (َAction Bar).

کاربران اندروید برای مدت زیادی با Droid آشنا بودند ،

همان فونت سفارشی طراحی شده که در Since 1.0 استفاده شده بود. در اندروید 4.0 این فونت با یک فونت قرار دادی جایگزین شده بود که نام آن Roboto بود.

گفته میشد که این فونت برای استفاده بهتر از صفحه نمایش هایی با وضوح بالاتر امروزی طراحی شده بود و گوگل مشتاقانه علاقه مند به ترویج آن بود.

رئیس طراحی اندروید ماتیاس دوآرته درباره فونت قدیمی اندروید و نقش آن گفت:

کمکی بود برای گشوده بودن و تراکم نوشتاری فونت جدید که ما در اندوید 4.0 میخواستیم و درباره Roboto گفت : برای جلوگیری از برخی مشکلات anti-aliasing ( به معنای احساس بیش از حد خاکستری بودن یک چیز) در هر مقیاسی.

و یکی از ویژگی های صریح و بارز (و قدیمی) دیده شده در اندروید 4.0 ویژگی رفرش کامل و دقیق بود.

نوتیفیکیشن پنل یا همان پنل اعلانات یا صفحه اطلاع رسانی یکی از بهترین ویژگی هایی بود که در پلتفرم موبایل گنجانده شده بود.

اما در اندروید 4.0 این ویژگی با قابلیت حذف اطلاعیه ها به سادگی از طریق کشیدن آنها روی صفحه بهبود یافته بود. در نسخه های قدیمی تر شما فقط یک گزینه برای پاک کردن تمام اطلاعیه ها داشتید (گاهی اوقات این گزینه عمل نمیکرد!).

با فشردن اطلاعیه هایی که همراه با سوال بود ، معمولا شما به برنامه مورد نظر (که سوال از جانب آن بود) منتقل میشدید.

گوگل بی سر و صدا در هر نسخه اندروید صفحه کلید نرم افزاری را بهبود میداد.

از جمله بهبود هایی که برای اولین بار در Cupcake دیده شد و نسخه 4.0 اندروید از بهبود های جدید مستثنی نبود. در عمل این بهبودها دنباله بهبود های انجام شده در صفحه کلید Gingerbread بود.

طراحی فیزیکی جایگزین و طرح کلید ها تقریبا بدون تغییر شکل بزرگ تر شده بود و برخی ویژگی ها و قابلیت های آن از صفحه کلید نسخه Gingerbread حفظ و بدون تغییر مانده بود.

نتیجه کار نشان میداد که تغییرات اعمال شده قابل قبول بوده. در کنار این قابلیت بررسی کردن املای کلمات و اصلاح آن ها در صورت غلط بودن نیز اضافه شده بود

البته مثل آن چیزی که در IOS بود (خط کشیدن زیر کلمات غلط برای اضافه کردن آن به فرهنگ لغت گوشی).

برای اولین بار متن ورودی ، پشیبانی Clipboard و صفحه کلید نرم افزاری با کلیفیت ، عواملی بود که احساس شود این قابلیت ها به اندازه نمونه های دیگری که در بازار یافت میشود برتر باشند.

شروع میکنیم:

بهبود های صفحه اصلی:

همان گونه که قبلا ذکر کردیم نسخه 4.0 اندروید بسیاری از تغییراتی که در صفحه اصلی نسخه 3.0 اندروید به عمل آورده شده را حفظ نموده اما در آن دو قابلیت جدید اضافه شده بود!

با درگ برنامه به سمت برنامه ای دیگر یک فولدر به راحتی ساخته میشد که در آن عکس کوچکی سه بعدی برای پشته آیکون ها قابل افزایش وجود داشت!!!

ویژگی دیگر، امکان تغییر میانبر ها در صفحه اصلی حتی با نصب پوسته و لانچر جدید بود! بر خلاف نسخه Froyo و Gingerbread که در آن برنامه های تلفنی و مرورگر در پایین صفحه قسمت میانبر لنگر انداخته بود و امکان تعویض نبود ،

در نسخه 4 امکان عوض کردن میانبر ها در پایین صفحه اصلی وجود داشت که کاربر بتواند هر طوری که دوست داشته باشد میانبر هارا بچیند.

(به صورت پیشفرض این میانبر ها مخاطبین ، شماره گیر ،پیام ها و مرورگر میباشد اما شما قادر به تعویض میانبر ها به هر صورتی که دلتان بخواهد هستید.

ویژگی های مخابراتی و اندروید پرتو:

پشیبانی از NFC برای اولین بار در نسخه Gingerbread و گوشی Nexus S ظاهر شده بود اما اجرای آن در گوگل والت محدود شده بود. و بجز گوگل والت هیچ برنامه قابلیت آنرا نداشت.

بنظر میرسید یک ویژگی جدید بنام اندروید پرتو به نسخه 4.0 اندروید اضافه شده بود که میتوانستید با لمس دو گوشی با هم از آن استفاده نموده و اطلاعات از گوشی به گوشی دیگر انتقال دهید.

توسعه دهندگان میتوانستند از آن استفاده نموده و آن را گسترش دهند.

آنلاک گوشی با تشخیص چهره:

علاوه بر ساپورت الگو یا پترن و رمز عبور در اندروید 4.0 امکان جدیدی بنام فیس انلاک به اندروید 4.0 اضافه شده بود که با تشخیص چهره میتوانستید گوشی را آنلاک کنید

(با استفاده از دوربین جلو). البته این روش خیلی امن نبود زیرا با داشتن یه عکس از فرد میتوانستید گوشی را آنلاک کنید. این راه برای افرادی که اطلاعات خیلی مهمی در گوشی ندارند راه جالب و قابل اطمینانی بود.

تجزیه و تحلیل استفاده از داده ها:

در Gingerbreard فقط با استفاده از اپلیکیشن های مخصوص امر تجزیه و تحلیل استفاده از میزان مصرف باتری، میزان مصرف باتری بهبود می یافت.

در اندروید 4.0 از روش کاملا مشابه برای تجزیه و تحلیل استفاده از داده ها استفاده شد. شما میتوانستید میزان استفاده خود را از داده ها در هر زمانی که بخواهید ببینید

(همچنین امکان تنظیم هشدار برای جلوگیری از مصرف بیشتر میزان متوسط داده ها). علاوه بر آن قادر بودید مصرف داده اپلیکیشن های مختلف را دیده و بفهمید کدام یک ترافیک بیشتری را به هدر میدهند.

برنامه ایمیل و تقویم جدید:

برنامه جیمیل و تجربه های سنتی آن همراه با طراحی crisper و ساپورت actionbar در اندروید 4.0 گسترش یافته بود.

بیشتر قابلیت های برنامه ایمیل از نسخه 3.0 اندروید حفظ شده بود . برنامه تقویم برای اولین بار دارای یک نمای واحد و یکپارچه بود و برای کسانی که دارای چندین حساب روی دیوایس خود داشتند مناسب بود.

Android 4.1 Jelly Bean

در کنفرانس Google I/O سال 2012 معرفی شد!اندروید 4.1 جلی بین مسلما یک معامله ی بزرگ تر از افزایش یک دهمی نسبت به نسخه ی 4.0 بود.

این نشان دهنده ی یک راه اندازی مجدد استراتژی گوگل (در کنار معرفی نکسوس 7 ایسوس) و یک پالایش بزرگ در تجربه ی کاربری در اندروید 4.0 بود.

یک نگاه سریع به 4.1:

شروع با صفحه نمایش که به شما چیز زیادی از ایجاد تغییرات نشان نمیدهد اما میزبانی از تغییرات و ویژگی های جدید بود.

و یکی از مهم ترین ویژگی های آن در زیر کاپوت است؛پروژه "کره" که گوگل میگفت که عملکردهای بصری و لمسی اندروید با این گرافیک سه بافر،قفل تمام در 16 میلی ثانیه و تعدادی از ترفند ها در سیستم ورودی لمسی را داراست.

از زمان راه اندازی پلتفرم اندروید،همیشه به نظر میرسید که در اندروید با تاخیر در پاسخ به لمس ها در آی او اس به خصوص در هنگام اسکرول کردن دیده میشد.

گوگل در حاضر بزرگترین و مهم ترین شرکت بلند پرواز است!در جلی بین؛دسترسی به صفحه با رسم ،پردازش انواع داده ها ،برنامه های شما ،محل،زمان،روز و غیره امکان پذیر است.

همچنین ادغام تبدیل متن به گفتار نیز در این نسخه اتفاق افتاده است که فرمان های صوتی به صورت آنلاین در دسترس است.

در اینجا با برخی از ویژگی های منتخب نسخه ی 4.1 آشنا میشوید:

Roboto تازه:

فونت امضای اندروید.اولین بار در اندروید 4.0 دیده شد،که دوباره بازسازی شده است.سبک های جدید و وزن هماهنگ در سرتاسر رابط کاربری!

ارتقاء عملی اطلاعیه ها:

آندروید تا به این مدت بهترین و قابل انعطاف ترین سیستم اطلاع رسانی را در کسب و کار (جز webOS) داشته است.

توسعه دهندگان میتوانند هم اکنون در 4.1 اطلاعیه های پویاتر را بدون باز کردن نرم افزار در اختیار کاربر بگذارند.یکی از ویژگی های مفید که اولین بار اپل در مرکز هشدار iOS5 معرفی کرد!

انعطاف پذیری ویجت ها:

اولین بار در اندروید 3.1 آمدند و حالا در جلی بین مفید و پویاتر شده اند.در حال حاضر فضای مناسب جهت از بین بردگی خستگی در صفحه نمایش وجود دارد.

پیش بینی متن:

گوگل اینبار به اصلاح کلمه ها تمرکز کرده است،یک قابلیت محبوب توسط Swiftkey در بلک بری 10:صفحه کلید به حدی زدن کلمه بعدی که قصد ارسالش را دارید میپردازد.

اندروید 4.2 جیلی بین:

در حالی که اندروید 4.1 با نام آبنبات ژله ای دارای نامی جدید از محصولات قنادی ها بود و دارای تغییرات زیادی نسبت به نسخه 4.0 اندروید بود ،

اندروید 4.2 نام آبناب ژله ای را حفظ نموده بود. این بروزرسانی بیشتر شبیه به یک پالایش و اصلاح برای اندروید 4.1 بود تا یک آپدیت بزرگ. اعلام شده بود بعد از 6 ماه از معرفی اندروید 4.1 اندروید 4.2 به همراه عملکرد بهتر ،

انیمیشن های بهبود یافته و طراحی بهتر و منسجم تر از اندروید 4.0 و 4.1 معرفی میگردد.

نمیتوان گفت که آنها در اندروید 4.2 هیچ ویژگی کاربردی رو اضاف نکردند. اندروید 4.2 دارای یک کنترل پنل چدید در نوتیفیکیشن پنل بود. (جا به جایی دوگانه از طریق لمس انگشتان با گزینه ای واضح).

یکی از بزرگترین ویژگی های کاربردی که به اندروید 4.2 اضافه شده بود ، قابلیت ساپورت Miracast بود که به شما این امکان را میداد که ویدیو و صدا را از دستگاه خود در تلویزیون یا هر دستگاه دیگری که دارای صفحه نمایش باشد

بصورت بی سیم تماشا یا گوش دهید.

این قابلیتی که گوگل اضافه کرده بود در واقع رقیبی برای قابلیت Airplay اپل بود.

قابلیت ساپورت Miracast یک استاندارد صنعتی بود و تعدادی کمی از دیوایس های رده بالا از آن پشتیبانی میکنند.

متاسفانه بسیار از بهبود ها در پشیبانی از Miracast در اندروید 4.2 که در سال 2012 ریلز شده بود ، وجود نداشت. تعداد بسیار کمی از گوشی های بازار بودند که در صورت اپدیت به اندروید 4.2 این قابلیت به آنها اضاف میشد.

اگر چه نمیتوان این را یک ویژگی نرم افزاری دانست اما اندروید 4.2 در گوشی های گوگل پلی ادیشن برای اولین بار انتشار یافت.

نسخه های گوگل پلی ادیشن گوشی های محبوب برند های HTC و Samsung بودند که در آنها از اندروید خالص استفاده شده بود و شرکت های HTC و Samsung از قرار دادن نرم افزار های خود در آن محروم بودند.

بهترین مزیت نسخه های گوگل پلی ادیشن اسمارتفون ها این بود که اگر مشتریان به سخت افزار نکسوس را علاقه نداشتند اما علاقه مند به نسخه خالص اندروید 4.2 بودند میتوانستند نسخه های گوگل پلی ادیشن را تهیه کنند.

در اینجا بصورت مختصر برخی از ویژگی های اندروید 4.2 را بررسی میکنیم.

برنامه نوطراحی شده ساعت و ویدجت ساعت:

یکی از بزرگترین تغییرات گرافیکی در اندروید 4.2 برنامه ساعت جدید بود که از ویژگی های آن میتوان به عجیب بودن ، ضخامت بیشتر ، عقربه نازک تر ، مجهز شدن به تایمر شماره معکوس ،

ماشین حساب ، کرونومتر و ساعت جهانی اشاره کرد. گوگل همچنین ویدجت آنالوگ و دیجیتال را به برنامه ساعت اضافه کرده بود.

پروفایل های چندگانه کاربر:

به اندروید 4.2 قابلیتی اضافه شده بود تا کاربر بتواند پروفایل های کاربری متعدد یا اکانت های جداگانه در تبلت داشته باشد.

به علاوه قابلیت اشتراک گذاری آن با دیگر تبلت های خانواده. این قابلیت بسیاری شبیه به قابلیت پروفایل های کاربری متعدد میباشد که در ویندوز و اواس ایکس وجود دارد. چیزی که اپل هنوز هم آنرا در آیپد ارائه نمیدهد.

نورکره:
برای اولین بار بود که گوگل نورکره را به جهان معرفی نمود. نور کره یک تصویر پانوراما 360 درجه میباشد که در آن سوژه متحرک در روبه روی دیوایس با چرخندان دیوایس به اطراف ثبت میشود.

متاسفانه اشتراک گزاری تصاویر نور کره بسیار دشوار است. فقط میتوان آنرا در شبکه اجتماعی Google+ به اشتراک گذاشت. همچنین دوخت بسیار از عکس های موجود نورکوره در کنار هم خوب نبود.

در نتیجه این قابلیت فعلا یک چیز بدیع باقی مانده بود و زحمتی برای کاربران نمیکشید.

محافظ صفحه بدون خلاقیت:

به عنوان رئیس طراحی اندروید نفوذ به ذهن Matias Duarte ، درباره اینکه از نظر او اندروید چگونه به نظر برسد و احساسش نسبت به طراحی آن چیست امروزه بسیار قابل توجه است

و یکی از ویژگی های پوچ موجود در اندروید 4.2 یکی از واضح ترین ویژگی های آن بود. ویژگی پوچ اساسا تکراری حالت نمایشگر که با معرفی WebOS 2.0 معرفی شده بود.

(دوآرته از پالم به گوگل آمده بود زمانی که اون طراح LED در پالم بود) و آن یک محافظ صفحه نمایش بود که قابلیت نشان دادن تصاویر ، عکس ها،

اطلاعات یا ویدجت های صفحه نماش را زمانی که گوشی به کابل برق متصل است و بی استفاده است را دارد.

پیشرفت های دسترسی:

در اندروید 4.2 بهبود های قابل توجه ای برای معلولان اضافه شده بود. قابلیت سه گانه صفحه نمایش بزرگ تمام صفحه ، بزرگنمایی و کوچک نمایی با دو انگشت و همچنین حالت ناوبری و خروجی گفتار برای نابینایان.


اندروید 4.3 باز هم جیلی بین:

در حالی که خیلی ها برای مدتی منتظر اندروید 5 بودند گوگل ما را با ارائه سه باره آبنبات ژله ای غافلگیر کرد.

اندروید 4.3 به همراه نکسوس7 در تاریخ 24 جولای 2013 معرفی گردید. همانطور که انظار میرفت حال که تنها یک عدد اعشاری در اپدیت جدید تغییر کرده پس تغییرات نیز کم بوده است.

بیشترین تغییرات اندروید 4.3 بطور اختصاصی در نکسوس 7 و دیگر تبلت های اندروید در ذهن ما :

بهبود پشیبانی از پروفایل های چند گانه کاربران مختلف و با قرار دادن هر ابزار در جای خود میتوانستید از خرید های برنامه های پولی توسط کودکان جلوگیری کنید.

گوگل شروع به آوردن تلاش کردن برای بازی های اندرویدی کرده بود قبل آن در همان سال و با ارائه اندروید 4.3 آنرا بصورت جدی تر پیگیری کرد.

نسخه 4.3 اولین نسخه ای بود که از گرافیک OpenGL ES 3.0 پشتیبانی میکرد. یک موتور نرم افزاری پیشرفته برای بازی.

اپل نیز در سال بعد از این کار در سیستم عامل خود تقلید کرد در هر حال اینکار باعث پیشرفت قابل توجهی در صنعت بازی شد.

اندروید 4.3 دارای پیشرفت های دیگری نیز بود: TRIM برای پشیبانی از بهبودهایی برای مدیریت حافظه ، بلوتوث برای لوازم کم انرژِی ، صدای فراگیر مجازی ، پدشماره گیری با قابلیت پیش بینی شماره ها ، بهبود wifi.

برای کابران اندروید نسخه جدید نعمت بزرگی در لباس مبدل بود.

برای یک چیز حیرت درباره کمتر شدن تاخیر اجتناب ناپذیری بود که هر گوشی اندرویدی بعد از دریافت جدیدترین نسخه از سیستم عامل داشت.

با این حال بیشتر تغییرات اندروید از سال 2013 به بعد با اپدیت سیستم عامل نبوده بلکه اپدیت برنامه ها بوده.مدیر مهندسی اندروید دیو برک توضیح داده است که : گوگل روند ماژولار اندروید را شروع کرده است.

بسیار از برنامه های اصلی اندروید مانند جیمیل ، کروم و تقویم به طور معمولی بدون اپدیت سیستم عامل به راحتی اپدیت میشوند این بدان معناست که این عمل برای کاربران بجای صبر کردن برای تولید کنندگان برای ارائه اپدیت ،

از مزایا و بهبود های جدید برنامه های استفاده کنند.

اندروید 4.3 ممکن است به اوج فلسفه جدید گوگل از ساخت بروزرسانی باشد(بهبود ویژگی های کاربری). پس این به این معنی بود کاربران نباید انتظار داشته باشند نسخه بعدی نسخه بسیار بزرگی باشد.

و نسخه بعدی دارای نام غیر قابل پیش بینی بود.

در ذهن ما: طراحی گیمینگ و نکسوس هفت

اندرودید 4.4 (کیت کت)

گوگل اندروید 4.4 را در آکتبر سال 2013 ریلز کرد و آنرا همزمان با نکسوس5 رونمایی کرد. گوگل برای اولین بار بود برای انتخاب نام تجاری اندروید از یک برند و سازمان تجاری خارجی کمک می گرفت و آن شرکت نستل بود.

با اینکه اندروید 4.4 فقط یک اپدیت کوچک با تغییر رقم اعشاری بود اما اندروید 4.4 بهمراه بزرگ ترین تغییر گرافیکی (از اندروید 4.0 به بعد) آمده بود. گوگل مفاهیم بصری در اندروید 4.1 و 4.2 به کار برده برده بود ،

حتی به آنها فشار بیشتری آورده بود و پلتفرم اندروید را مدرن تر کرده بود.رنگ آبی آشنا مورد استفاده در اندروید 4.0 الی 4.3 با رنگ سفید جایگزین شده بود ،

قطع کردن آخرین بقایای زیبایی های الهام گرفته از اندروید 3.0 کندوی عسل ، به علاوه اینکه تعدای از برنامه های اصلی با طرح های رنگ روشن دوباره طراحی شده بود.

اما بزرگ ترین تغییری که در صفحه اصلی پدیدار شده بود نوار اعلانات شیشه و ناوبار شیشه ای بود. اصلاحات دیگر :

نسخه فشرده شده فونت اندروید یعنی Roboto ، منوی برنامه های بازطراحی شده و از همه مهمتر Google Now با صفحه اصلی یکپارچه شده بود.

اندروید 4.4 سریع تر ، کار آمد تر و فشردگی منابع کمتر:

علاوه بر تغییرات اساسی بصری گوگل اعلام کرد هدف ما از ارائه اندروید کیت کت ساخت تجربه ای شگفت انگیز برای همگان بود.

تمرکز ما بر روی ساخت سیستم عاملی سریع تر کار آمد تر و فشردگی منابع کمتر بود. اندروید 4.4 بر روی دستگاه هایی با سخت افزار ها متوسط و ضعیف اجرا میشود.

گوگل امیدوار بود که تولید کنندگان دیوایس های تولیدی خود را به اندروید کیت کت بروز کنند یا در تولید دستگاه های جدید از اندروید 4.4 استفاده کنند نه نسخه های قدیمی تر.

این اقدام گوگل بزرگترین حرکتی بود برای پایان دادن به نسخه مخوفی که در روزهای اولیه این پلتفرم دیده ایم.

در اینجا به برسی بهترین ویژگی های اندروید 4.4 میپردازیم:

Google Now در صفحه اصلی:

بزرگترین ویژگی اندروید 4.4 لانچر دوباره طراحی شده بود و ویژگی مهم در آن Google Now بود.

خدمات پیش بینی شده ی جستجو با یک ضربه ی سوایپ (که همون کشیدن انگشته) پنهان شده است (اگر چه شما هنوز هم میتوانید به آن در آن صورت دسترسی داشته باشید)

و لوگوی گوگل مالک اندروید در نخست گوشی سمت چپ لانچر هک شده بود. ویژگی های Google Now قدرتمند تر از این بود که فکر میکنید.

همچین شما به برنامه مناسب برای جستجو هدایت میکرد (به جای راه اندازی برنامه جستجو). همچنین قابلیت تشخصیص فرمان صوتی Ok Google توسط سرچ باکس.

شماره گیر جدید:

شماره گیر جدید گوگل درحال حاظر شاخه ای از پایگاه های داده وسیع گوگل از کسب و کار و خدمات می باشد.

شماره گیر جدید به شما اجازه میداد تا در داخل برنامه های جستجو کنید و نتایجی رو بگیرید که در دفترچه آدرس تلفن شما نباشد.

همچنین شماره گیر جدید همچون یک خیابان دو طرفه بود ، اگر در کار کسب و کار بودید و کسی از کسب و کار شما به شما زنگ میزد و شما شماره آنرا ذخیره نداشتید ،

شماره گیر به طور خودکار تماس گیرنده را شناسایی میکرد. علاوه بر ویژگی جستجوی جدید شماره گیر اندروید 4.4 دارای طراحی سبک تر بود که بیشتر با برنامه مخاطبین یکپارچه شود.

برنامه هایی که تمام صفحه را فرا میگرفتند:

اجرای برنامه ها بصورت تمام صفحه روی صفحه نمایش تکمیلی برای نوار اعلانات و ناوبری شیشه ای توانایی بود.

برنامه دارای گزینه ای برای مخفی کردن نوار اعلانات و ناوبری بود ، ارائه تجربه فراگیر تر! قفل صفحه نیز از آلبوم تمام صفحه و کاوری بود

و کاور در زمانی بود که به موسیقی گوشی میدادید و یا تصویر یا برنامه تلویزیونی را در Chromecast اجرا میکردید.

برنامه Hangouts:

برنامه Hangousts بهمراه قابلیت ارسال و دریافت SMS در داخل برنامه در اندروید 4.4 گسترش یافته بود

اگر چه این ویژگی در نسخه های قدیمی تر اندروید قابل دسترس بود ، آنها اولین تجربه خود را در زمینه اینکار در KitKat و Nexus5 ارائه دادند.

ساخت همچین برنامه ای به مقدار زیادی کار نیاز دارد. البته SMS های برنامه Hangouts با پیام های مخصوص به برنامه Hangouts در یک شاخه قرار نمیگرفت.

این یک گام بزرگ برای گوگل در زمینه تمرکز بر فعالیت های پیامی شما بود.

برنامه ساعت و دانلود دوباره طراحی شده:

برای بار دوم از اندروید 4.2 به بعد گوگل دست به طراحی دوباره برنامه ساعت و دانلود شد. برنامه ساعت جدید رابط کاربری بصری بیشتری را برای تنظیم کردن آلارم ارائه میداد

و برنامه ساعت جدید دارای عقربه ساعت شمار با ضخامت بیشتر و عقربه دقیقه شمار نازک تر از برنامه های قبلی بود.برنامه دانلود نیز با طراحی رنگ سبک تر و نگاه مدرن تر دوباره طراحی شده بود تا شما در آن احساس راحتی کنید.

کاراکتر Emoji :

در اندروید 4.4 از کاراکتر رنگارنگ Emoji در کیبورد اصلی اندروید رونمایی شد.

سیستم عامل های دیگر و برنامه های دیگر از به مدت زیادی شخصیتی همچون Emoji را ارائه میدادند ولی در اندروید 4.4 و در کیبورد اصلی کاربران اندروید به چهره های مختلف شکلک ها در هر نقطه از سیستم عامل دسترسی داشتند.

پیشرفت های بهره وری:

گوگل برای پیشرفت های برنامه های بهره وری با تمرکز بزرگ بر اندروید 4.4 ، نسخه جدیدی از برنامه QuickOffice و توانایی چاپ با هر نوع چاپگر متصل به Google Cloud Print را رونمایی کرد کرد.

کاربران جدید QuickOffice به فایل های موجود بر روی سرویس های ابری مثل Dropbox و Box و دیگر سرویس ها به اضافه Google Drive دسترسی داشتند

همچنین این برنامه دارای طراحی سبک تر نیز بود و با برنامه های بهره وری موجود در گوگل متناسب تر بود. گوگل همچین برنامه ایمیل اندروید را با ناوبری بهتر ، پوشه تو در تو و پیشرفت های دیگر بروز کرد.

قابلیت HDR+ :

در دستگاه های جدید تر مثل Nexus 5 اندروید 4.4 از قابلیت HDR+ پشیبانی میکرد (این قابلیت یک حالت جدید HDR با ارائه تصاویری با نویز کمتر و محدوده دینامیکی بزرگ تر میباشد).

این قابلیت نیاز به گرفتن تصاویر متعدد و دوخت آنها با یکدیگر میباشد و با حرکت افراد به خوبی کار نمیکند ، اما در مناظر و دیگر صحنه های طبیعی این ویژگی به درد بخور میباشد.

منبع اصلی :

کد:

http://www.theverge.com/2011/12/7/2585779/android-history

موفق باشید